ชิตพล talk.
ผมเพิ่งเข้าใจความรู้สึกของสัตว์ป่าที่ตกในหลุมดักสัตว์ของนายพรานก็วันนี้นี่แหละ ผมเดินตกลงไปในหลุมพรางของคุณโดเต็มเปาเลยล่ะ
ที่ที่ผมอยู่ตอนนี้ไม่ใช่โรงพยาบาลที่ผมเพิ่งเข้าพักรักษาตัวเมื่อสองสามวันก่อน ไม่ใช่บ้านพักที่ไมอามี่ แต่เป็นที่ไหนซักที่ที่เงียบและสงบมากๆ
คุณโดที่ผมตกหลุมรักเมื่อครั้งกลับมาพักร้อนที่เกาหลีกำลังนั่งจิบไวน์แดงมองร่างกายที่ไร้สิ่งปกปิดของผมอยู่ ร่างสูงโปร่งมีเพียงชุดคลุมอาบน้ำปกปิดเอาไว้เท่านั้น ปากหนาได้รูปคลี่ยิ้มอันน่าสะอิดสะเอียนออกมา ที่ผมเห็นอยู่ตอนนี้คงจะเป็นตัวตนจริงๆของอีกฝ่ายสินะ
ครึกๆๆ ครืด.... เขาลุกขึ้นจากเก้าอี้ รูดเอาเข็มขัดที่อยู่กับกางเกงออกมาและพันมันเข้ากับข้อมือเล็กน้อย
ผมหลับตารอรับชะตากรรมของตัวเอง ผมไม่ควรทำแบบนั้นตั้งแต่แรก......
"ลืมตาสิเท็น ไหนบอกยอมกูทุกอย่างไง? ไหนบอกให้กูทรมานมึงได้ไง? มึงอนุญาตให้กู 'ทำ' มึงแล้วนะ"เสียงนุ่มๆดังอยู่ใกล้ๆหูของผม เพราะผมไม่ได้ลืมตาจึงมองไม่เห็นอีกฝ่ายว่าอยู่ตรงไหน แต่จากการคาดเดา เขาอยู่ตรงหัวเตียงแน่ๆ
"อ๊ะ!!"ผมสะดุ้งเฮือกเมื่อมือข้างนึงถูกผูกไว้กับหัวเตียง ผมค่อยๆลืมตาขึ้นมาก็พบกับใบหน้าหล่อที่ผมตกหลุมรักมาหลายปีอยู่ห่างจากหน้าของผมเพียงไม่กี่คืบเท่านั้นเอง ผมโดนอีกฝ่ายตรึงไว้กับหัวเตียงในสภาพกึ่งนั่งกึ่งนอน
เพี๊ยะ!!! อ๊าาาา คุณโดตวัดเข็มขัดฟาดแรงๆลงบนยอดอกของผม เจ็บเป็นบ้าเลย แต่ก็เสียวเป็นบ้าเหมือนกัน
"ชอบเหรอ? มึงแม่งโคตรถูกใจกูเลยว่ะเท็น"เขาคลี่ยิ้มก่อนจะตวัดมันลงบนร่างของผมอีกหลายๆครั้ง
ฮรึก...มันแสบไปหมด แต่ผมกลับชอบมันซะอย่างนั้น
นี่ร่างกายของผมเป็นอะไรไป? ทำไมต้องตอบสนองต่อความเจ็บปวดที่อีกฝ่ายมอบให้? ทำไมผมถึงต้องการมัน.........
"ได้โปรด....."ผมพูดประโยคนั้นออกมาอย่างยากเย็นเพราะเริ่มปวดหนึบตรงจุดกึ่งกลางจนแทบทนไม่ไหวอยู่แล้ว
เคร้ง!!! เข็มขัดที่ใช้สร้างร่องรอยทั่วร่างกายผมเมื่อครู่ถูกโยนทิ้งไปอย่างไม่ใยดี เขาขึ้นมาบนเตียงแล้วคร่อมร่างของผมที่ถูกตรึงเอาไว้ มือหนากระตุกปมเชือกที่รัดข้อมือผมออก รอยแดงที่ปรากฏนั่นน่ากลัวเอามากๆเลยล่ะ เมื่อปลดเชือกออกทั้งสองข้างออกแล้วใบหน้าหล่อก้มลงใกล้ๆรอยแดงที่เกิดจากการกระทบกับเข็มขัด ลิ้นร้อนลากไล้ตามรอยเหล่านั้น
"อ๊าาาาาา"ผมครางดังลั่น มือทั้งสองข้างขยุ้มกลุ่มผมสีม่วงของอีกฝ่ายเพื่อระบายความเสียวซ่าน มือหนารูดรั้งแกนกายของผมแรงๆ ไร้ซึ่งความอ่อนโยน แต่ผมกลับลุ่มหลงในสัมผัสเหล่านี้
"อ๊ะ อ๊าาาา ระ แรงอีก ได้โปรด...กัดผมอีก"ผมบิดเร่าไปมาด้วยความเสียวซ่าน มือหนารูดรั้งแรงขึ้น ฟันคมๆเริ่มขบกัดตามร่างกายผมมากขึ้น นี่ผมเป็นมาโซคิสต์งั้นเหรอ?
"อ๊าาาาาาาาา"ผมปลดปล่อยความต้องการออกมาแทบจะทุกหยาดหยด ตอนนี้ผมกำลังนอนหอบกระเส่าด้วยความเหนื่อยล้า
"อืมมม รสชาติดีหนิ"คุณโดยกยิ้มขณะดูดเลียน้ำรักที่ผมปลดปล่อยออกมาเต็มมืออีกฝ่าย ผมรู้สึกร้อนๆหน้าแฮะ ถึงจะรู้ว่าอีกฝ่ายเป็นคนแบบไหนผมก็ยังไม่ชินอยู่ดีนั่นแหละ
"คะ..คุณโด"มือเล็กของผมยื่นไปไล้โครงหน้าได้รูปของอีกฝ่าย ผมต้องการมากกว่านี้
"ร่าน!!"คนข้างบนเอ่ย
"อืมม.....งั้นก็ทำให้ผมหายร่านสิครับ"ผมฉีกยิ้มยั่วยวนอีกฝ่าย ซึ่งมันก็ได้ผล คุณโดจับผมนอนคว่ำหน้า สะโพกได้รูปของผมถูกจัดให้แอ่นขึ้น ข้อมือทั้งสองข้างถูกพันธนาการกับซี่เหล็กของหัวเตียงด้วยกุญแจมือ หัวใจของผมมันเต้นแรงจนแทบจะไม่เป็นจังหวะ อยากให้เกมส์รักของเราสองเริ่มต้นเร็วกว่านี้เสียจริง
"อึ๊ก...."ความอุ่นร้อนแทรกเข้ามาในช่องทางคับแน่นของผมจนรู้สึกจุกแสบไปหมดทั้งๆที่อีกฝ่ายยังไม่ทันเคลื่อนกายเข้ามาจนสุดเสียด้วยซ้ำ พระเจ้า!! ผมรู้สึกดีจนแทบจะบ้าตายอยู่แล้ว
"อืมมม เท็น"เสียงแหบพร่ากระซิบข้างใบหูของผม
"อุ๊ก...อื๊อออออ ดะ โดยอง"ผมเด้งสะโพกรับท่อนเอ็นของอีกฝ่ายให้เข้ามาในร่างกายจนสุดความยาวของมัน ความรู้สึกหนืดๆไหนเปรอะตามเรียวขาของผม อาาาา เลือดออกแน่ๆ
"อาาา เลือดมึงออกเยอะเลยนะเท็น จะให้กูทำจริงๆเหรอ?"อีกฝ่ายเอ่ยถามหากแต่ร่างกายท่อนล่างโหมกระแทกเข้ามาไม่ได้หยุด
"อึ๊ก มะ...ไม่....ได้โปรด ระ.....แรงอีก ระแรงกว่านี้ ทารุณผมอีก"ผมครวญครางอย่างไร้อย่างอายขณะที่อีกฝ่ายโหมแรงเข้ามาหนักกว่าเดิม ยิ่งเจ็บ ก็ยิ่งเสียวซ่าน ยิ่งเลือดไหลออกไปมากเพียงใดการรุกรานของคนด้านบนก็รุนแรงมากขึ้นเท่านั้น เสียงแหบพร่าครางอย่างพึงพอใจดังระงมปนกับเสียงกรีดร้องอย่างสุขสมของผม ไม่รู้ว่านานเพียงใดบทรักครั้งนี้จึงจะจบลง รู้เพียงแต่ว่าตอนที่อีกฝ่ายบรรจงจรดใบมีดโกนกรีดบนแผ่นหลังของผม แล้วหยดน้ำตาเทียนลงบนรอยกรีดเหล่านั้นมันทำให้ผมรู้สึกดีมากจริงๆ รู้สึกดีจนแทบจะสำลักความสุขตายอยู่แล้ว
ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตอนนี้ปลดปล่อยไปครั้งที่เท่าไหร่แล้ว? รู้แค่ว่ามีความรู้สึกแสบร้อนระคนกับน้ำอุ่นที่ไหลเข้ามาในกายเท่านั้น
พันธนากาาที่ข้อมือถูกปลดออกโยนทิ้งไป ร่างของผมถูกจับพลิกให้นอนหงายอีกครั้ง ท่อนขาถูกแยกออกให้กว้างขึ้น ผมเพิ่งสังเกตุเห็นว่าขาผมเปรอะไปด้วยน้ำขาวขุ่นและเลือด
แชะ! แชะ! แชะ!
เสียงกดชัตเตอร์ดังมาจากกล้องโพลาลอยด์ที่คุณโดถืออยู่ในมือ
"ไม่ปล่อยให้มันหลุดหรอกน่า ไม่ต้องห่วงหรอก"เขาพูดอย่างไม่ใส่ใจนัก มือหนาวางกล้องลงบนโต๊ะใกล้ๆ
ผมชักจะอยากเมลล์ไปขอบคุณเพื่อนๆที่ไฮท์สคูลแล้วสิที่ทำให้ผมเป็นแบบนี้ จนได้รับประสบการณ์แปลกใหม่นี่
คุณโดสอดใส่ส่วนแข็งขืนเข้ามาอีกครั้งก่อนจะอุ้มผมทั้งๆที่แกนกายยังอยู่ในตัวผม ทุกครั้งที่เขาเดินมันจะกระแทกลึกเข้ามาทำให้ผมครางลั่นด้วยความเสียวซ่าน
แผ่นหลังของผมถูกแนบกับผนังขรุขระแล้วบทรักครั้งที่สองก็เริ่มขึ้นทั้งอย่างนั้นนั่นแหละ ไม่แน่ใจเหมือนกันนะว่าผมจะเป็นยังไงต่อไประหว่างเลือดไหลหมดตัวกับขาดใจตายคาอกอีกฝ่ายอันไหนจะเป็นไปได้มากกว่ากัน
End talk.
******************************************************************
ดวงตาคมกริบลืมขึ้นมาในความมืด ความเจ็บจากบาดแผลรอยมีดบนร่างกายปลุกให้เขาตื่นขึ้นมา เขาไม่น่าบ้าจี้ยื่นมีดทำครัวให้เท็นเลยจริงๆ ดีนะที่อีกฝ่ายไม่เอามีดแทงเขาตาย ปกติโดยองไม่ใช่พวกยอมให้ทำร่องรอยง่ายๆหรอก อย่าว่าแต่รอยมีดรอยแส้เลย แค่ทำรอยขบเม้มเบาๆเขาก็เคยตบอดีตคู่นอนจนฟันเกือบร่วงมาแล้ว แต่กับคนข้างๆกลับแตกต่างออกไป เขาต้องการให้อีกฝ่ายแสดงความเป็นเจ้าของร่างกายของเขาพอๆกับที่เขาต้องการแสดงความเป็นเจ้าของร่างกายของอีกฝ่ายเช่นกัน
"ฮรึก!!!"เสียงสะอื้นดังมาจากคนตัวเล็กที่นอนอยู่ข้างๆ ร้องไห้เหรอ? ตอนที่มีอะไรกันก็ยังดีๆอยู่นี่
"หยุด!! พอเถอะ ไอขอร้อง อย่าแกล้งไออีกเลยนะ ฮรึก"ละเมอ? โดยองครุ่นคิด
"ฮืออออ เมื่อไหร่ทุกคนจะเลิกรุมแกล้งไอสักทีอ่ะ ฮือออ"มือหนาคว้าร่างเล็กมากอดไว้แนบอก ริมฝีปากหนาจูบซับน้ำตาที่เปลือกตาสีมุกเบาๆ
"ไม่ร้องนะครับเท็น จะไม่มีใครทำอะไรคุณได้ตราบใดที่ผมยังอยู่ตรงนี้"คำพูดแสนสุภาพถูกเอ่ยออกมาแม้คนในอ้อมกอดจะหยุดละเมอไปแล้วก็ตาม โดยองสัญญากับตัวเองไว้แล้วว่าจะหยาบคายกับอีกฝ่ายเฉพาะเวลามีsexเท่านั้น ส่วนเวลาปกติเขาจะเป็นแฟนหนุ่มที่แสนดีให้อีกฝ่ายก็แล้วกัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น